สไตรอะโคซอรัส: ปริศนาหนามแหลมแห่งยุคครีเทเชียสตอนปลาย

การ ค้น พบ ใหม่ เปิด ให้ เห็น ลักษณะ ชีวิต และ ลักษณะ ของ ไดโนเสาร์ มี ควาย

นักโบราณคดียังคงค้นหาความลึกลับสไตราโคซารัสพบและวิเคราะห์ล่าสุดได้ให้ภาพที่ชัดเจนกว่าของสัตว์ที่น่าประทับใจนี้จากเครื่องประดับศีรษะที่โดดเด่นไปยังพฤติกรรมที่น่าจะเป็น.

Styracosaurus albertensis ปรสิตหนอนปลาที่อธิบายครั้งแรกในปี 1913 เป็นสัตว์กินพืชที่น่ากลัว ความยาวประมาณ 5.5 เมตร และน้ําหนักประมาณ 2.7 ตัน คล้ายกับหมีป่าสมัยใหม่ลักษณะที่น่าประทับใจที่สุดคือกระดูกหล่อใหญ่ผีเสือมีคอกจมูกขนาดใหญ่ ราคาประมาณอย่างน้อย 57 เซนติเมตร (22 นิ้ว) ราคาประมาณ 4 ถึง 6 สิ้นที่โดดเด่นมีขนาดยาวที่สุดถึง 55 เซนติเมตร (22 นิ้ว), มีความแตกต่างกันในจํานวนและการโค้งระหว่างตัวประเภท, ย้ําระดับที่น่าสนใจของความแตกต่างภายในสายพันธุ์ลักษณะเฉพาะของเซราโตปซิดส่วนใหญ่.

ยกเว้นคอกจมูกที่โดดเด่น และขีดขีดสไตราโคซารัสมีการประดับศีรษะที่หลากหลาย ชนิด บางชนิดมีคอกที่เล็กและละเอียดกว่าบนแก้มของพวกมัน ขณะที่อีกบางชนิดมีกระดูกที่ออกในบริเวณเดียวกันคู่ขีดขีดในที่สุดโค้งออกไปข้างนอกปากของมันมีลักษณะเป็นจอมที่ไม่มีฟันด้านหน้า เหมาะสําหรับการจับและดึงพืช

การยืนและการเคลื่อนไหวของสไตราโคซารัสในขณะที่บางสมมติแรกชี้ให้เห็นถึงการตั้งข่าวกระดูกตรงหรือขาที่กว้างขวาง การวิจัยล่าสุดชี้ให้เห็นถึงการตั้งข่าวกระดูกครึ่งนักโบราณคดี Gregory Sพอลและเปอร์ คริสเตียนเซ่นเสนอว่าเซราโตปซิดขนาดใหญ่เช่นสไตราโคซารัสสามารถวิ่งได้แบบช้าง โดยใช้ฟอสซิลที่ไม่กระจาย

นิสัย การ กิน และ โครงสร้าง ใบ้

ในฐานะที่เป็นสัตว์กินพืชสไตราโคซารัสอาจจะกินพืชที่อยู่ต่ํา เพราะความสูงของหัว แต่ร่างกายที่แข็งแกร่ง ควายและจางอาจทําให้มันสามารถถล่มพืชที่สูงกว่ารวมกันกับ "แบตเตอรี่ฟัน" ที่ออกแบบเพื่อตัดหางแทนการบดนักวิทยาศาสตร์สมมุติว่า พวกเขามากินต้นปาล์ม, ผักกาด, หรือผักกาด, บางคนบอกว่าพวกเขากินใบไม้และสาขาของพืชดอกไม้.

บทความ ใน วารสาร

วัตถุประสงค์ของคอกและขีดขีดที่ซับซ้อนในเชราโตปซิดสไตราโคซารัสขณะที่นักโบราณคดีในยุคแรก เช่น ริชาร์ด สวาน ลัล (Richard Swann Lull) ได้เสนอให้เห็นว่ากระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกกระดูกการศึกษาภายหลังได้ทําให้ทฤษฎีนี้สงสัยซึ่งชี้ให้เห็นว่าไม่มีหลักฐานพอสําหรับกล้ามเนื้อที่ติดอยู่บนกระโปรง

ตลอดหลายทศวรรษ มีการเชื่อกันอย่างกว้างขวางว่า ควายและขนของเชราโตปเซีย ใช้เป็นหลักในการป้องกันตัวจากสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม การศึกษาปี 2006 ได้ท้าทายความคิดนี้ที่ชี้ให้เห็นว่า การบาดเจ็บที่สังเกตเห็นบนกระดูกศีรษะของเซราโตปซิด เป็นไปได้มากว่าจะเกิดจากการสูญเสียกระดูกหรือภาวะทางโรค.

การศึกษาล่าสุดในปี 2009 ที่เปรียบเทียบการบาดเจ็บของสมองในไทรเซราโตปส์และสัตว์เซ็นทรโอซารัสให้ความรู้ที่น่าสนใจไทรเซราโตปส์มีลักษณะของการบุกหัว ใช้คอกในการต่อสู้ และกระโปรงสําหรับการป้องกันสัตว์เซ็นทรโอซารัส(ญาติใกล้ชิดของสไตราโคซารัสมีคอกจมูกยาว) แสดงว่ามีบาดเจ็บจากขีดข่วนน้อยกว่า ซึ่งชี้ให้เห็นว่าเครื่องประดับศีรษะของพวกมันเป็นหลักสําหรับการแสดงภาพสัตว์เซ็นทรโอซารัสอาจใช้ร่างกายในการต่อสู้ภายในสายพันธุ์ แทนที่จะใช้หัวสไตราโคซารัสยังพึ่งพากับการแสดงภาพที่น่าประทับใจด้วยคอกและขนของมัน โดยเก็บการต่อสู้ทางกายภาพไว้สําหรับวิธีอื่น

ทฤษฎีทางเลือกชี้ให้เห็นว่า กลีบใหญ่อาจช่วยในการควบคุมความร้อน เหมือนกับหูช้างรูปทรงที่พิเศษและหลากหลายของเครื่องประดับเหล่านี้ ระหว่างสายพันธุ์เซราโตปซิดที่แตกต่างกัน รองรับบทบาทของพวกเขาในการรับรู้สายพันธุ์และสื่อสารทางสังคม, สะท้อนว่าสัตว์สมัยใหม่ใช้โครงสร้างคล้ายกันอย่างไร

การ ค้นพบ ฟอสซิล ต่อ ไป และ การ ศึกษา เปรียบเทียบ ได้ สัญญา ว่า จะ เผย ให้ เห็น มาก ขึ้น ถึง ชีวิต ที่ น่า สนุก สนุกสไตราโคซารัสเป็นไอคอนที่แท้จริงของโลกประวัติศาสตร์ก่อน