Αγκυλόσαυρος | Νέες Ανακαλύψεις Φωτίζουν το «Άκαμπτο Σαυράκι» της Κρητιδικής

Το Αγκυλόσαυρος, ένα γένος θωρακισμένου δεινοσαύρου γνωστού για την τρομερή του εμφάνιση, συνεχίζει να ιντριγκάρει τους παλαιοντολόγους. Με την ονομασία «άκαμπτη σαύρα», αυτός ο μεγάλος, φυτοφάγος δεινόσαυρος, συγκεκριμένα το είδος Ankylosaurus magniventris, περιπλανήθηκε στη δυτική Βόρεια Αμερική κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο, περίπου 66,5 έως 65,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, λίγο πριν από το κατακλυσμικό γεγονός εξαφάνισης. Ενώ ένα πλήρες απολίθωμα σκελετού παραμένει άπιαστο, ο Αγκυλόσαυρος θεωρείται ο κατεξοχήν θωρακισμένος δεινόσαυρος, που διαθέτει βαριά πανοπλία και ένα τεράστιο ρόπαλο ουράς. Ήταν επίσης ο μεγαλύτερος του είδους του.

Παρά το γεγονός ότι ήταν γίγαντας σε σύγκριση με τα περισσότερα σύγχρονα χερσαία ζώα, πρόσφατες μελέτες έχουν προτείνει μια πιο μέτρια εκτίμηση μεγέθους για τον Αγκυλόσαυρο. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι μετρούσε περίπου 6,25 μέτρα μήκος, 1,5 μέτρα πλάτος και 1,7 μέτρα ύψος, με βάρος που ξεπερνούσε τα 6.000 κιλά. Το σώμα του ήταν ιδιαίτερα φαρδύ και επίπεδο. Αυτό το τετράποδο πλάσμα είχε πίσω πόδια μακρύτερα από τα μπροστινά του και ένα διακριτικό, τριγωνικό κρανίο που ήταν φαρδύτερο από ό,τι μακρύ. Τα μικρά, σε σχήμα φύλλου δόντια του υποδηλώνουν ότι δεν μάσαγε εκτενώς την τροφή του, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους δεινόσαυρους.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Αγκυλόσαυρου ήταν η πανοπλία του, μια σειρά από οστέινες πλάκες και οζίδια ενσωματωμένα στο δέρμα του, παρόμοια με αυτά που βρίσκονται σε σύγχρονους κροκόδειλους και αρμαντίλλο. Αυτά τα οστεόδερμα, καλυμμένα με ένα σκληρό, κερατινώδες στρώμα, ποίκιλλαν σε μέγεθος. Οι μεγαλύτερες, επίπεδες πλάκες ήταν διατεταγμένες σε σειρές κατά μήκος του λαιμού, της πλάτης και των γοφών του, με μικρότερα οζίδια να γεμίζουν τα κενά. Συγκεκριμένα, η πανοπλία του Αγκυλόσαυρου είχε πιο λεία υφή σε σύγκριση με ορισμένα από τα συγγενικά του είδη, στερούμενη τις έντονες κορυφογραμμές που παρατηρούνται σε δεινόσαυρους όπως ο Edmontonia. Μια σειρά από επίπεδες, τριγωνικές αιχμές ευθυγραμμίζονταν επίσης στις πλευρές της ουράς του.

Ίσως το πιο διάσημο χαρακτηριστικό του Αγκυλόσαυρου είναι το βαρύ ρόπαλο ουράς του. Κατασκευασμένο από πολλά συγχωνευμένα οστεόδερμα και υποστηριζόμενο από τους τελευταίους επτά σπονδύλους της ουράς, αυτό το ρόπαλο ήταν ένα ισχυρό αμυντικό όπλο. Μελέτες έχουν δείξει ότι η ουρά θα μπορούσε να ταλαντευτεί με αρκετή δύναμη ώστε να προκαλέσει σημαντική ζημιά στα οστά ενός επιτιθέμενου. Ωστόσο, εξακολουθεί να συζητείται εάν το ρόπαλο ουράς χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την άμυνα έναντι των αρπακτικών, σε ενδοειδικές μάχες ή και τα δύο.

Ο Αγκυλόσαυρος ζούσε σε ένα υποτροπικό περιβάλλον με υγρό και ζεστό κλίμα, μαζί με μια ποικιλία άλλων δεινοσαύρων, συμπεριλαμβανομένων των Τυραννόσαυρος, Τρικεράτωψ, και Edmontosaurus. Τα απολιθώματά του είναι σχετικά σπάνια σε σύγκριση με αυτά των συγχρόνων του. Η έρευνα δείχνει ότι ο Αγκυλόσαυρος, με το φαρδύ ρύγχος του και τις μη επιλεκτικές διατροφικές του συνήθειες, πιθανότατα κατοικούσε σε ορεινές περιοχές μακριά από την ακτή, ενώ άλλοι θωρακισμένοι δεινόσαυροι όπως ο Edmontonia ζούσαν σε παράκτιες περιοχές.